Czym jest szkoła: #2 Tańczenie na krawędzi świata
2 grudnia 2020
Punktem wyjścia do rozmowy jest tytuł książki Urszuli K. le Guin, której podtytuł brzmi – przemyślenia o słowach, kobietach, miejscach. Spekulatywnie korzystamy z tytułu “taniec na krawędzi świata” aby zastanowić się, co to znaczy tańczyć na krawędzi – w praktyce artystycznej i społecznej? W jaki sposób choreografia i ruch tworzą miejsca i przestrzenie oporu? Jak poruszamy się po krawędziach?
link: https://fb.watch/2Jq8e7fYDC/
Biogramy osób uczestniczących w rozmowie:
Ania Nowak pracuje w obszarze szeroko rozumianej choreografii, gdzie spekuluje o tym do czego zdolne jest ciało i język dzisiaj. Realizuje takie formaty jak performans, wideo performans, wystawa performatywna i tekst. Nowak interesuje materialny wymiar ciała oraz jego niematerialne aspekty — afekty, uczucia, intuicja — jako punkt wyjścia do rozwijania ucieleśnionych praktyk troski i wspólnotowości. Jej refleksja dotyczy doświadczeń seksualności, choroby i żałoby, a także etyki przyjemności w czasach klimatycznego i politycznego kryzysu. Prace Nowak były prezentowane m.in. w HAU Hebbel am Ufer, Sophiensaele i Akademie der Künste w Berlinie; Nowym Teatrze, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie; Art Stations Foundation w Poznaniu, CAC Wilno i ICK Amsterdam. Nowak mieszka i pracuje między Berlinem a Warszawą.
http://technologiesoflove.tumblr.com
Natalia Sielewicz – historyczka sztuki i kuratorka w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Absolwentka Central Saint Martins College i Courtauld Institute w Londynie. Kuratorka wystaw: Farba znaczy krew. Kobieta, afekt i pragnienie we współczesnym malarstwie (2019), Chuliganki (2017), problematyzującej performatywność i taniec jako narzędzia kobiecego oporu, wystawy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Intymność jako tekst (2017), poświęconej afektom i poetyce wyznania w literaturze i sztukach wizualnych. Jest również kuratorką Ustawień prywatności (2014), jednej z pierwszych, instytucjonalnych wystaw przyglądającej się wpływowi nowych technologii na kondycję człowieka w dobie późnego kapitalizmu, oraz wystawy Chleb i Róże. Artyści wobec podziałów klasowych (2015, wspólnie z Łukaszem Rondudą). Kuratorka i producentka licznych performansów i projekcji filmowych.
Katarzyna Słoboda – kuratorka, badaczka. W Muzeum Sztuki w Łodzi kuratorowała takie wystawy, jak m.in. Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O improwizacji tańca (2013) (z Sonią Nieśpiałowską-Owczarek), Układy odniesienia. Choreografia w muzeum (2016) (z Mateuszem Szymanówką), Poruszone ciała. Choreografie nowoczesności (2016) czy Prototypy 4: Agata Siniarska, Osuwisko (2020). (Współ)redagowała liczne publikacje na temat tańca, choreografii i sztuki współczesnej. Laureatka stypendium badawczego Grażyny Kulczyk z zakresu współczesnej choreografii oraz Młoda Polska 2018. Finalizuje doktorat na temat ucieleśnionej uważności we współczesnych praktykach tanecznych/choreograficznych. Członkini zespołu programowego Szkoły Kem.
Mateusz Szymanówka jest dramaturgiem i kuratorem, obecnie pracuje w Sophiensæle w Berlinie, gdzie odpowiada za program taneczny oraz program festiwalu Tanztage Berlin. Jako dramaturg współpracował przede wszystkim z młodym pokoleniem choreografek_ów i performerek_ów mieszkających w Berlinie i Warszawie, których praktyka artystyczna jest zakorzeniona w zagadnieniach współczesnych teorii feministyczno- queerowych. Współpracował z instytucjami i inicjatywami takimi jak CSW Zamek Ujazdowski, Nowy Teatr i Teatr Studio w Warszawie, Pomada Queer Festival, Art Stations Foundation w Poznaniu, HAU Hebbel am Ufer i Performing Arts Festival Berlin.
Wydarzenie współorganizowane przez Kolektyw Kem oraz Warszawską Świetlicę Krytyki Politycznej w ramach programu „Centrum Jasna” finansowanego ze środków Miasta Stołecznego Warszawy.
